- बस्नु भने छाप्रो छैन
- चट्याङजस्तै गोली
- बिदाइ आज (बिदाइ गीत)
- महिना बित्यो
- रिमझिम पानी
- सुकुमबासी
- उठ्नुपरेछ
- पश्चिमबाट (राष्ट्रियता)
- आँट बोकेर
- कस्ता छन् है (कमेडी)
बस्नु भने छाप्रो छैन
बस्नु भने छाप्रो छैन, महल यहाँ बनाउनेलाई
राम्रो लाउनु कहिल्यै छैन, मेसिनहरू चलाउनेलाई
पेटभरि खानु छैन, अन्न यहाँ फलाउनेलाई ।
मजदुर हाम्रो पाखुरामा कारखानाको इन्जिन चल्छ
किसान हाम्रो पसिनामा फाँटैभरि अन्न फल्छ
कुल्ली हाम्रो रगतमाथि, ठुला ठुला महल बन्छ
मजदुर हाम्रो पौरखमा सडकभरि मोटर गुड्छ
बस्नु भने ...
बसिखाने मानिसहरू करोडौँको मालिक भए
नेपालीको अस्मितालाई रातो रात बेचिखाए
जसले रगत बगाउँदै छ, उनैमाथि शोषण गरे
जसले संसार सिँगार्दै छ, उनैमाथि दमन गरे ।
बस्नु भने ...
हामीबिना संसारमा न त कोही बाँच्न सक्छ
हामीबिना यो धर्तीमा न त राज्य टिक्न सक्छ
किसान मजदुर सबै मिली जुर्मुराउनुपर्छ अब
एक ढिक्का बन्याँैँ भने लुट्ने राज्य फाल्छौँ तब
बस्नु भने छाप्रो छैन, महल यहाँ बनाउनेलाई
राम्रो लाउनु कहिल्यै छैन, मेसिनहरू चलाउनेलाई
पेटभरि खानु छैन, अन्न यहाँ फलाउनेलाई ।
ááá
२०५२
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
चट्याङजस्तै गोली चल्यो,
तुवाँलोले देशै छोप्यो
गरिब हामी जनतालाई
पुलिसले गोली ठोक्यो
लाठी बर्सायो, गाउँमा सङ्गीन तेस्र्यायो
सरकारका लठैतहरू गाउँ गाउँमा पस्न थाले
बिना–कसुर जेलमा लगी भोकै प्यासै थुन्न थाले
सबै बस्तीको आँसु झारेर
जहानबालालाई बिच पारेर
लाठी बर्सायो, गाउँमा सङ्गीन तेस्र्यायो
पारि गाउँकी बैनीलाई झुक्काई लग्यो मुम्बईमा
सानो भाइलाई ढालिहाल्यो स्कुलको मैदानमा
हाम्रो गाउँमा पुलिस पसेर
बाँधी पल्टायो सिक्री बेरेर
लाठी बर्सायो, गाउँमा सङ्गीन तेस्र्यायो
अन्धकारमा पिल्सिएका सबै जनता जुट्नैप¥यो
हाम्लाई दुःख दिनेमाथि जाईलाग्नै पर्ने भयो
खूनको बदला खुनै लिनु छ,
गोलीको बदला गोली दिनु छ
राँको सल्किन्छ, अब युद्ध चर्किन्छ ।
ááá
२०५३
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
एल्बम ः रक्तिम परिवार, भाग १०
स्वर ः तुलबहादुर सलामी, विष्णु पुन, लक्ष्मी गुरुङ, दलबहादुर विक
एरेन्ज ः शिलाबहादुर मोक्तान
बिदाइ आज हुन्छौँ हामी स्वीकार दिनुहुनेछ,
वर्गीय मायाले सधैँ हाम्लाई डो¥याउनेछ
हुन्छ त दाजुभाइ फेरि भेटौँला
हुन्छ त दिदी बहिनी फेरि भेटौँला
जसको सरकार आए पनि हाम्लाई केही भएन
सामन्तीले राज ग¥यो, हाम्रो दुःख गएन
बुझौँ है दिदी बैनी बुझौँ आमा बाबुले
हुन्छ त दाजुभाइ फेरि भेटौँला
हुन्छ त दिदी बहिनी फेरि भेटौँला
गरिबको खुनमाथि शोषक पौडिरहेछन्
पुलिसको गोलीबाट जनता मरिरहेछन्
बुझौँ है मजदुरले बुझौँ हामी सबैले
हुन्छ त दाजुभाइ फेरि भेटौँला
हुन्छ त दिदी बहिनी फेरि भेटौँला
हामी सबै मिल्यौँ भने विशाल शक्ति बन्नेछौँ
फटाहाको छातीमाथि, हामी चढ्न सक्नेछौँ
बुझौँ है नारी बुझौँ मुक्तिकामीले
हुन्छ त दाजुभाइ फेरि भेटौँला
हुन्छ त दिदी बहिनी फेरि भेटौँला ।
ááá
२०५३
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
महिना बित्यो, बर्षौं बित्यो कसै भएन
महिलालाई समानता हुँदै भएन
हिमालबाट नदी बग्छ, भई नागबेली
दाउरा घाँसमा सीमित हुन्छन् नेपालका चेली
बुझिदिनुस् है नारीको आह्वान सुनिदिनुस् है ।
दुःखपूर्ण वेदनाले हाम्रो मन रुन्छ
अत्याचारको भुँमरीमा नारी बढी हुन्छन्
सम्झी बुझ्दै छन् अधिकार लिनलाई एकजुट हुँदै छन्
नेपालका दिदी बहिनी अब हामीले बुझौँ
हामी पनि साहस बोकी न्याय निम्ति लडौँ
एकजुट भएर छोड्नेछौँ समानता देशमा लिएर
महिना बित्यो, बर्षौं बित्यो कसै भएन
महिलालाई समानता हुँदै भएन ।
ááá
२०५३
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
रिमझिम पानी परेकै बेलामा
आमा रुँदै साहुको मेलामा
भीरको टाकुरामा गरिबको बेहाल भो स्याउले बुकुरामा
बुबालाई दुश्मनले गोली हानी मा¥यो
ठूलो दाइलाई फटाहाले जेलभित्र पा¥यो
सानी बैनी मरिहालिन् खान नपाएर
घरमा आई साहु ठालुले जान्छन् हप्काएर
रिमझिम पानी ...
सुर्केबारी स्याउले झुप्रा दुष्ट मिली लुटे
गरिब हाम्रो खुन पसिना सामन्तीले चुसे
आउँछ पालो हाम्रो पनि घुमिफिरी कुनै दिन
छितिजमुनि किरण छर्दै ल्याउनेछौँ नि दिव्य दिन
रिमझिम पानी परेकै बेलामा
आमा रुँदै साहुको मेलामा
भीरको टाकुरामा गरिबको बेहाल भो स्याउले बुकुरामा ।
ááá
२०५३
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
सुकुमबासीको कथालाई
निर्धा दुःखीको व्यथालाई
गाउँमा सुनाउँदै आयौँ हामी नाच्दै गाउँदै
चुक्लीको भरैमा जालीको घरैमा
झुप्रालाई जलायो महल ठडायो
गरिबको पसिना ठालुले चुस्दै छ
शोषित जनताको घरबास उठ्दै छ
सुकुमबासी ...
दुष्टको जालोले जनतालाई तर्साउँछ
सत्ताको भरैमा आतङ्क मच्चाउँछ
उठौँ है दाजुभाइ दलाल मास्नलाई
बन्द यो पिंजडा मिलेर तोड्नलाई
सुकुमबासीको कथालाई
निर्धा दुःखीको व्यथालाई
गाउँमा सुनाउँदै आयौँ हामी नाच्दै गाउँदै ।
ááá
२०५३
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
उठ्नुपरेछ हामी जुट्नुपरेछ
शोषित जनताहरू जुट्नुपरेछ
गाउँ घरमा चिप्ला मिठा कुरा लिई आउँछन्
हुने कुरा गर्नु छैन फूर्ति मात्र लाउँछन्
बेचिखाए माक्र्सवाद र लेनिनवादका नीति
शोषकसँगै मिलिमतो देखियो उनको गति
सही नीति छोडिसके भाषण गर्ने जाली
सङ्घर्षका बाटो छोडे कुर्सीको परे भोगी
हँसिया र हथौडाको झन्डा रुचाउने
व्यवहार हामी हे¥यो भने कति नसुहाउने
नेताहरू ठुला ठुला धाक मात्र लाउँछन्
सझौता र सन्धि भन्दै विदेशतिर धाउँछन्
उठौँ अब न्यायप्रेमी सबलाई बुझाउनु छ
क्रान्तिकारी रातो झन्डा माथि उठाउनु छ ।
उठ्नुपरेछ हामी जुट्नुपरेछ
शोषित जनताहरू जुट्नुपरेछ
ááá
२०५३
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
पश्चिमबाट हाम्रो सीमा वर सर्दै छ
पूर्वबाट नेपालीको बस्ती उठ्दै छ,
लम्क नौजवान
खुकुरी र बन्दुक बोकी चम्क नौजवान
हैकमवादी नीतिले देशै डसिसक्यो
हाम्रो कालापानीमा सेना आइबस्यो
भारतीय विस्तारवाद हाम्रो सीमा छोड्
कालापानी छोड् अब हाम्रो भूमि छोड्
खबरदार दुश्मनहरू जनता जुट्दै छन्
ठाउँ ठाउँमा आन्दोलनको आँधी उठाउँदै छन्
पूर्व पश्चिम सङ्घर्षको ज्वाला दन्कँदै छ
विस्तारवादी झन्डा त्यो अब च्यातिनेछ ।
पश्चिमबाट हाम्रो सीमा वर सर्दै छ
पूर्वबाट नेपालीको बस्ती उठ्दै छ,
लम्क नौजवान
खुकुरी र बन्दुक बोकी चम्क नौजवान
ááá
२०५४
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
स्वर ः दलबहादुर विक, विष्णु पुन, लक्ष्मी गुरुङ, तुलबहादुर सलामी
एल्बम ः रक्तिम परिवार, भाग ११
एरेन्ज ः शिलाबहादुर मोक्तान
आँट बोकेर अघि बढ
बाटो त्यसै खुल्नेछ
दीप बालेर लड्दै जाऊ
जनताले साथ दिनेछन्
एकजुट सबै हुनेछन्
झुप्रामा तिमी पुग्ने गर
क्रान्तिको सन्देश छर्ने गर
पिल्सिएका बस्तीलाई बिहानीजस्तै हँसाउने पार
हिम्मत बोकेर आऊ सबै
कहिल्यै नझुक्ने सिपाही भै
आँट बोकेर ...
गरिब जनता मिल्यौँ भने
सामन्ती सत्ता ढल्नेछ
आँधी बनेर बढ्यौँ भने दिन खुलेर आउनेछ
बन्दुक भिरेर मैदानमा लड
फाल्नु नै पर्छ दुष्टको राज
आँट बोकेर अघि बढ
बाटो त्यसै खुल्नेछ
दीप बालेर लड्दै जाऊ
जनताले साथ दिनेछन्
एकजुट सबै हुनेछन् ।
ááá
२०५४
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
कस्ता छन् है देशका नेता हाँसो मात्र उठ्छ,
उनको व्यवहार हेर्दाखेरि मलाई दिक्क लाग्छ
छि छि रिस मात्र उठ्छ
यति सानो हाम्रो देशमा कति धेरै मन्त्री
विकास गर्ने होइनन् सबै राजदरबारका सन्त्री
गरिब देशका धनी नेता पजेरोमा चढ्छन्
राजस्वलाई स्वाहा पारी मोजमस्ती गर्छन्
गण्डकी, कोशी, टनकपुर बेची देशको विकास गरे
दरबारलाई खुसी पारी सबले भुँडी भरे
त्यतिले पनि नपुगेर महाकाली पनि बेचे
सोझा साझा जनतालाई कस्तो जाल रचे
बाँदरको बथान आई हाम्रो देशलाई घे¥यो
देश विकासको नाम पारी आफ्नो भुँडी भ¥यो
सिक्किमजस्तै नेपाललाई क्वाप्पै खाने हो कि
आस्त आस्त नेपालीलाई उतै लाने हो कि
हा हा हा पीर प¥यो मलाई
सोधौँ अब कल्लाई ।
कस्ता छन् है देशका नेता हाँसो मात्र उठ्छ,
उनको व्यवहार हेर्दाखेरि मलाई दिक्क लाग्छ
छि छि रिस मात्र उठ्छ
ááá
२०५४
रचना÷सङ्गीत ः चिरन पुन
No comments:
Post a Comment